Opmerklike vroue. Hulle het deur die eeue hand-aan-hand opgeruk. Hulle het met hoop geloop en geweet dat wat hulle gaan doen, hul huidige werklikheid en dié van toekomstige geslagte kan verander. Hulle gebruik hul teenwoordigheid en hul stilte om standpunt in te neem teen 'n stelsel wat nie hul beste belange op die hart dra nie.
Die vraag bly: marsjeer ons nog? Dit is 2021 en ons hoop en drome word vertroebel deur vrees, geweld en onreg. Ons het so gefokus geraak op die invloed van die Covid-19-pandemie op Suid-Afrika dat ons as 'n gemeenskap vergeet het dat daar vroue en kinders is wat deur geslagsgebaseerde geweld in ons land geraak word.
Mense leef in vrees, sommige is so bang om hul verhale te vertel omdat hulle weet dat die moontlikheid bestaan dat hulle nie deur die samelewing of mense aan bewind geglo kan word nie. Dit lyk asof slagoffers, of mense wat aan geslagsgebaseerde geweld blootgestel word, gewoond is om in stilte te leef. Ek glo egter dat dit die onvertelde verhale in stilte is wat verandering kan beïnvloed.
Die vroue wat in 1956 opgeruk het, het hul teenwoordigheid as 'n effektiewe wapen gebruik om die samelewing en die regering bewus te maak van wie hulle is en die toekoms waarin hulle geglo het. van 'n beter toekoms. Nou marsjeer ons in die strate, na die howe en in die voorstede, en in die stil kamers van die harte van die slagoffers. Ons stil vrese word al hoe harder met elke tree wat ons gee.
As 'n gemeenskap kan ons die verandering wees wat nodig is om mense bewus te maak van die toenemende aantal slagoffers van vrouemoord en geslagsgebaseerde geweld in ons geliefde land. As 'n gemeenskap kies ons soms om onreg te ignoreer omdat dit in baie gevalle ongemaklik is vir ons huidige werklikheid. Maar dit is wanneer ons bewustheid moet versprei oor die kwessies wat nie deur die media behandel word nie, kwessies van mense wat elke dag sukkel en veg om te oorleef. Regerings en mense aan bewind moet op hoogte gehou word van wat in die skadu en in die stilte skuil, maar belangriker nog, die regering moet weet wat die werklikheid van sy burgers is!
Opmerklike vroue soos Charlotte Maxeke, wat die voortou geneem het met die stigting van die ANC -vroueliga; Ray Alexander Simons, Elizabeth Mafikeng en Elizabeth Abrahams sal altyd geassosieer word met die stryd waarmee vroue te kampe gehad het in ons nie so onlangse verlede en huidige werklikheid nie. Een ding wat hulle almal gemeen het, was dat hul pogings raakgesien is en wat verandering beïnvloed het. Hulle het die stem geword wat deur baie mense gehoor is, en wat baie meer geïnspireer het.
Ons het die mag om bewustheid te versprei en diegene wat bang is om hul eie verhale te vertel, te help. Ons moet fokus op die onvertelde verhale van ander en die stem wees wat uiteindelik ons land kan verander.
Zandri Swanepoel
(1ste jaar BCom Regstudent)
