​Die Philippi Hortologiese gebied verteenwoordig 'n toetssaak vir die etiek van waterbeheer in Suid-Afrika. Die diversiteit van regerings rolspelers met hul uiteenlopende interpretasies van die wetgewing; Die verskillende menings van die boere oor die kwessies wat voorlê en die aantal wetenskaplike studies wat deur verskeie akademiese instellings en dissiplines oor 'n lang tydperk gedoen is, maak dit 'n ryk en komplekse etiese kwessie. Spanning tussen belanghebbendes in die Philippi Hortologiese omgewing rondom talle sake, insluitend water, is tans hoog. Hierdie gebied produseer bykans die helfte van Kaapstad se vars produkte en gee werk aan duisende plaaswerkers. Die water vir die Philippi Hortologiese gebied word verskaf deur 'n ondergrondse watervoorraad. Groot hoeveelhede water word onttrek uit die Kaapse Vlakte Aquifer. Toegang tot die water is nie effektief gemonitor nie en min gedoen om besoedeling deur owerhede aan te spreek. Waterbeheer in die omgewing word toenemend betwis deur die Stad Kaapstad se planne om twee ontwikkelaars in staat te stel om grootskaalse ontwikkeling in die gebied te begin, en met die besluit om water uit die waterdraer te gebruik vir droogverbeteringsdoeleindes. Hierdie navorsingsprojek, wat deur die Waternavorsingskommissie befonds word, is innoverend in terme van waterbeheer. Dit is die eerste keer dat 'n etiese metodologie eksplisiet toegepas word op 'n bestaande waterbestuursdilemma in Suid-Afrika wat tans aan die gang is. Dit gaan verder as 'n lessenaaranalise en poog om die impak wat 'n etiese dialoog kan maak in 'n betwiste gevallestudie te demonstreer.