​

Wanneer ek die woord erfenis hoor, dink ek aan my voorvaders, en ek dra hierdie gedig aan hulle op:

Wanneer ek in my oë kyk, sien ek liefde 

wanneer ek in my oë kyk, is ek vol liefde vir daardie stukkies van julle wat ek in my kan raaksien

Ek sien in my oë die reën wat pyn kan wegwas

Ek sien hoop en drome wat van geslag tot geslag oorgedra word 

Ek is die droom, ek word die droom

vir diegene wat te bang was om die strate in te vaar 

diegene wat te bang was om hulle stemme te laat hoor 

Maar ek is veral die droom vir diegene wat dapper na vore getree het

en wat nooit teruggedeins het nie

diegene wat die lig aan die einde van die tonnel raakgesien het

Ek is inderdaad daardie lig, ek sê dat julle dapper was

dankbaar vir wat julle gedoen het – julle het 'n nasie voortgebring wat vergifnis kan gee vir wat gedoen is

Konings en koninginne wat liedere sing wat ewig sal weerklink

nasies wat liefde en skoonheid in alles kan vind

nasies wat ten spyte van hulle verskille één kan word

nasies vol vreugde ten spyte van die leed oor wat hulle verloor het

Wees sterk, vol hoop om 'n beter toekoms te bou.​